Προέλευση Injectio 300 Units/3 μιλ., 1000 Units/10 μιλ. Glargine Rdna ινσουλίνης

Προέλευση Injectio 300 Units/3 μιλ., 1000 Units/10 μιλ. Glargine Rdna ινσουλίνης

Προϊόν: Έγχυση Glargine ινσουλίνης

Προδιαγραφή: 300 Units/3 μιλ., 1000 Units/10 μιλ.

Πρότυπα: BP, USP

Συσκευασία: ένα φιαλίδιο/κιβώτιο

Περιγραφή:

Η έγχυση glargine ινσουλίνης [rDNA προέλευση] είναι μια αποστειρωμένη λύση του glargine ινσουλίνης για τη χρήση ως υποδόρια έγχυση. Το glargine ινσουλίνης είναι ένα ανασυνδυαζόμενο ανθρώπινο ανάλογο ινσουλίνης που είναι να μακρύς-ενεργήσει (μέχρι τη 24ωρη διάρκεια της δράσης), παρεντερικός αίμα-γλυκόζη-χαμηλώνοντας πράκτορας. Η έγχυση glargine ινσουλίνης παράγεται από την ανασυνδυαζόμενη τεχνολογία DNA που χρησιμοποιεί μια μη παθογενή εργαστηριακή πίεση Escherichia coli (K12) ως οργανισμό παραγωγής. Το glargine ινσουλίνης διαφέρει από την ανθρώπινη ινσουλίνη δεδομένου ότι asparagine αμινοξέος στη θέση A21 αντικαθίσταται από τη γλυκίνη και δύο arginines προστίθενται στο γ-τέρμα της β-αλυσίδας. Χημικά, το glargine ινσουλίνης είναι 21A-Gly-30Ba-λ-Arg-30Bb-λ-Arg-ανθρώπινη ινσουλίνη και έχει τον εμπειρικό τύπο C267H404N72O78S6 και ένα μοριακό βάρος 6063.

Η έγχυση glargine ινσουλίνης αποτελείται από το glargine ινσουλίνης που διαλύεται σε ένα σαφές υδάτινο ρευστό. Κάθε milliliter της έγχυσης glargine ινσουλίνης (έγχυση glargine ινσουλίνης) περιέχει 100 (3,6378 mg) μονάδες glargine ινσουλίνης.

Ενδείξεις και χρήση:

Η έγχυση glargine ινσουλίνης είναι υποδειγμένη για να βελτιώσει το glycemic έλεγχο στους ενηλίκους και τους παιδιατρικούς ασθενείς με τον τύπο - 1 διαβήτης mellitus και στους ενηλίκους με τον τύπο - διαβήτης 2 mellitus.

Σημαντικοί περιορισμοί της χρήσης:

Η έγχυση glargine ινσουλίνης δεν συστήνεται για την επεξεργασία του διαβητικού ketoacidosis. Η ενδοφλέβια σύντομης διάρκειας ινσουλίνη είναι η προτιμημένη επεξεργασία για αυτόν τον όρο.

Κλινική φαρμακολογία:

1. Μηχανισμός της δράσης

Η αρχική δραστηριότητα της ινσουλίνης, συμπεριλαμβανομένου του glargine ινσουλίνης, είναι κανονισμός του μεταβολισμού γλυκόζης. Ινσουλίνη και η χαμηλότερη γλυκόζη αίματος ανάλογών του με την υποκίνηση της περιφερειακής λήψης γλυκόζης, ειδικά από το σκελετικό μυ και το λίπος, και με την παρεμπόδιση της ηπατικής παραγωγής γλυκόζης. Η ινσουλίνη εμποδίζει lipolysis και proteolysis, και ενισχύει την πρωτεϊνική σύνθεση.

2. Φαρμακοδυναμικές

Το glargine ινσουλίνης είναι ένα ανθρώπινο ανάλογο ινσουλίνης που έχει ως σκοπό να έχει τη χαμηλή υδάτινη διαλυτότητα στο ουδέτερο pH. Στο pH 4, όπως στη λύση εγχύσεων LANTUS, το glargine ινσουλίνης είναι απολύτως διαλυτό. Μετά από την έγχυση στον υποδόριο ιστό, η όξινη λύση εξουδετερώνεται, οδηγώντας στο σχηματισμό των microprecipitates από τον οποίο το glargine ινσουλίνης μικρών ποσών απελευθερώνεται αργά, με συνέπεια ένα σχετικά σταθερό σχεδιάγραμμα συγκέντρωσης/χρόνου πάνω από 24 ώρες χωρίς έντονος μέγιστος. Αυτό το σχεδιάγραμμα επιτρέπει μόλις-καθημερινά ως βασική ινσουλίνη.

Στις κλινικές μελέτες, η γλυκόζη-χαμηλώνοντας επίδραση σε μοριακή βάση (δηλ., όταν δίνεται στις ίδιες δόσεις) του ενδοφλέβιου glargine ινσουλίνης είναι περίπου η ίδια με αυτήν για την ανθρώπινη ινσουλίνη. Στις euglycemic μελέτες σφιγκτηρών στα υγιή θέματα ή στους ασθενείς με τον τύπο - 1 διαβήτης, η αρχή της δράσης του υποδόριου glargine ινσουλίνης ήταν πιό αργός από την ινσουλίνη NPH. Το σχεδιάγραμμα επίδρασης του glargine ινσουλίνης ήταν σχετικά σταθερό χωρίς έντονος μέγιστος και η διάρκεια της επίδρασής της παρατάθηκε έναντι της ινσουλίνης NPH. Το σχήμα 1 παρουσιάζει αποτελέσματα από μια μελέτη στους ασθενείς με τον τύπο - 1 διαβήτης που διευθύνεται για ένα μέγιστο 24 ωρών μετά από την έγχυση. Ο μεσαίος χρόνος μεταξύ της έγχυσης και του τέλους της φαρμακολογικής επίδρασης ήταν 14,5 ώρες (σειρά: 9,5 έως 19,3 ώρες) για την ινσουλίνη NPH, και 24 ώρες (σειρά: 10.8 στις ώρες >24.0) (24 ώρες ήταν το τέλος της περιόδου παρατήρησης) για το glargine ινσουλίνης.

Η πιό μακροχρόνια διάρκεια της δράσης (μέχρι 24 ώρες) LANTUS συσχετίζεται άμεσα με το πιό αργό ποσοστό απορρόφησής της και υποστηρίζει την μόλις-καθημερινή υποδόρια διοίκηση. Το χρονικό σχέδιο δράσης των ινσουλινών, συμπεριλαμβανομένου LANTUS, μπορεί να ποικίλει μεταξύ των ατόμων και μέσα στο ίδιο άτομο.

3. Φαρμακοκινητικές

Απορρόφηση και βιολογική διαθεσιμότητα. Μετά από την υποδόρια έγχυση του glargine ινσουλίνης στα υγιή θέματα και στους ασθενείς με το διαβήτη, οι συγκεντρώσεις ορών ινσουλίνης έδειξαν μια πιό αργή, πιό παρατεταμένη απορρόφηση και ένα σχετικά σταθερό σχεδιάγραμμα συγκέντρωσης/χρόνου πάνω από 24 ώρες χωρίς την έντονη αιχμή σε σύγκριση με την ινσουλίνη NPH. Οι συγκεντρώσεις ινσουλίνης ορών ήταν έτσι σύμφωνες με το χρονικό σχεδιάγραμμα της pharmacodynamic δραστηριότητας του glargine ινσουλίνης.

Μετά από την υποδόρια έγχυση 0,3 glargine ινσουλίνης Units/kg στους ασθενείς με τον τύπο - 1 διαβήτης, μια σχετικά σταθερά συγκέντρωση/χρονικό ένα σχεδιάγραμμα έχει καταδειχθεί. Η διάρκεια της δράσης μετά από κοιλιακή, τη δελτοειδή, ή υποδόρια διοίκηση μηρών ήταν παρόμοια.

Μεταβολισμός. Μια μελέτη μεταβολισμού στους ανθρώπους δείχνει ότι το glargine ινσουλίνης μεταβολίζεται εν μέρει στο καρβοξυλικό τέρμα της αλυσίδας Β στην υποδόρια αποθήκη για να διαμορφώσει δύο ενεργούς μεταβολίτες με τη τεχνητή δραστηριότητα παρόμοια με αυτήν της ινσουλίνης, M1 (21A-Gly-ινσουλίνη) και του τετρ.μέτρου (21A-Gly-des-30B-Thr-ινσουλίνη). Το αμετάβλητο φάρμακο και αυτά τα προϊόντα υποβάθμισης είναι επίσης παρόντα στην κυκλοφορία.

Ειδικοί πληθυσμοί

Ηλικία, φυλή, και φύλο. Οι πληροφορίες για την επίδραση της ηλικίας, της φυλής, και του φύλου στις φαρμακοκινητικές LANTUS δεν είναι διαθέσιμες. Εντούτοις, στις ελεγχόμενες κλινικές δοκιμές στους ενηλίκους (n=3890) και μια ελεγχόμενη κλινική δοκιμή στους παιδιατρικούς ασθενείς (n=349), οι αναλύσεις υποομάδας βασισμένες στην ηλικία, τη φυλή, και το φύλο δεν παρουσίασαν διαφορές στην ασφάλεια και την αποτελεσματικότητα μεταξύ του glargine ινσουλίνης και της ινσουλίνης NPH.

Κάπνισμα. Η επίδραση του καπνίσματος στις φαρμακοκινητικές/τις φαρμακοδυναμικές LANTUS δεν έχει μελετηθεί.

Εγκυμοσύνη. Η επίδραση της εγκυμοσύνης στις φαρμακοκινητικές και τις φαρμακοδυναμικές LANTUS δεν έχει μελετηθεί.

Παχυσαρκία. Στις ελεγχόμενες κλινικές δοκιμές, που περιέλαβαν τους ασθενείς με το μαζικό δείκτη το (BMI) σώματος μέχρι και συμπεριλαμβανομένων 49,6 kg/m2, οι αναλύσεις υποομάδας βασισμένες σε BMI δεν παρουσίασαν διαφορές στην ασφάλεια και την αποτελεσματικότητα μεταξύ του glargine ινσουλίνης και της ινσουλίνης NPH.

Νεφρική εξασθένιση. Η επίδραση της νεφρικής εξασθένισης στις φαρμακοκινητικές LANTUS δεν έχει μελετηθεί. Εντούτοις, μερικές μελέτες με την ανθρώπινη ινσουλίνη έχουν παρουσιάσει αυξανόμενα κυκλοφορώντας επίπεδα ινσουλίνης στους ασθενείς με τη νεφρική αποτυχία. Οι προσεκτικές ρυθμίσεις ελέγχου και δόσεων γλυκόζης της ινσουλίνης, συμπεριλαμβανομένου LANTUS, μπορούν να είναι απαραίτητες στους ασθενείς με τη νεφρική εξασθένιση.

Ηπατική εξασθένιση. Η επίδραση της ηπατικής εξασθένισης στις φαρμακοκινητικές LANTUS δεν έχει μελετηθεί. Εντούτοις, μερικές μελέτες με την ανθρώπινη ινσουλίνη έχουν παρουσιάσει αυξανόμενα κυκλοφορώντας επίπεδα ινσουλίνης στους ασθενείς με την ανεπάρκεια ήπαρ. Οι προσεκτικές ρυθμίσεις ελέγχου και δόσεων γλυκόζης της ινσουλίνης, συμπεριλαμβανομένου LANTUS, μπορούν να είναι απαραίτητες στους ασθενείς με την ηπατική εξασθένιση.